Digitalisering van geluidsbanden
Het eerste apparaat voor magnetische geluids- en spraakopname - de telegraaf - werd in 1898 uitgevonden door de Deen Valdemar Poulsen. Geluidsbanden of bandrecorders werden echter pas 40 jaar later populair, kort voor het begin van de Tweede Wereldoorlog. Opgerold op spoelen of open platen werden tapes gebruikt in radio- of televisiestudio's; voor privégebruik werden speciale cassetterecorders ontwikkeld voor het afspelen. Aan het eind van de jaren zeventig verving de compact cassette geleidelijk de band.
Als ook u nog in het bezit bent van een oude tape, dan heeft u een echte schat in huis! Wij - de filmredders - kunnen u helpen deze te bewaren en te beschermen tegen verval. U kunt uw geluidsbanden het beste meteen laten digitaliseren!
Digitalisering van uw geluidsbanden bij Film-Retoren - uw voordelen:
De banddigitalisering
In die tijd werden alleen belangrijke gebeurtenissen opgenomen op geluidsbanden. Het ging bijvoorbeeld om bijzonder mooie concerten, de eerste woordjes van kinderen of andere belangrijke geluidsdocumenten die voor het nageslacht moesten worden opgenomen. Dus als u vandaag de dag nog in het bezit bent van enkele tapes, dan hamstert u echte schatten.
Formaten en luistermogelijkheden
Als u uw tapes wilt laten digitaliseren door Film-Retainers, dan doen wij dat in topkwaliteit. Na de overdracht kunt u thuis en onderweg genieten van uw opnamen als audio-CD, MP3, WAV-bestand of in andere formaten. U hebt ook de mogelijkheid om uw nieuwe audiobestanden verder te bewerken met andere programma's, zoals Audacity.
Lawaai verwijderen
De filmredders beschikken over professioneel en kwalitatief materiaal dat regelmatig wordt onderhouden. Daarom garanderen wij dat bijna elke bandrol van onze klanten in het laboratorium kan worden nagesynchroniseerd. Tijdens dit proces voeren we ook altijd een automatische optimalisatie van het geluid uit. Zo worden bandruis en andere hinderlijke kwaliteitsverminderingen (bijvoorbeeld "brommen") verwijderd.
Titel scheiding
Als u een tape heeft waarop u bijvoorbeeld muziek van enkele minuten heeft opgeslagen, kunnen wij hier een scheiding van de tracks voor u maken, vergelijkbaar met een standaard CD. Wilt u uw muziek laten digitaliseren op een harde schijf, USB-stick of ander opslagmedium? Dat kan ook. Bovendien kunt u de muziek na digitalisering ook afspelen in iTunes of soortgelijke programma's.
De band
Magneetbanden bestaan uit een dragermateriaal van scheurvast polyesterfolie en zijn slechts enkele micrometers dik (4 µm tot 10 µm). Deze elastische film wordt nu bedekt met een magnetische laag van ijzeroxide en chroomoxide, waardoor een dikte van 2 µm ontstaat.
Deze oxiden worden in kristalvorm aangebracht met behulp van een bindmiddel. Dit proces, magnetiseren genoemd, brengt de magnetische koppen op één lijn. De magneetkoppen krijgen zo hun optimale positie - totdat deze laag opnieuw wordt gesorteerd door sterke magnetisatie van een wisproces.
Bandbreedte en spoelgrootte
- De breedte was aanvankelijk 16 mm, later slechts 10 mm.
- Van AEG: 6,5 mm lang voor de Tweede Wereldoorlog.
- Fusie Telefunken en AEG: na de Tweede Wereldoorlog vervangen door Anglo-Amerikaanse maten tot 6,36 mm.
- De binnenkant kan worden gemagnetiseerd.
- Wikkelen van magneetbanden op spoelen tot 1000 m lang
Riemsnelheid
- De opnamekwaliteit wordt beïnvloed door de bandsnelheid tijdens het gebruik.
- Oorspronkelijke snelheid: 77 cm/s - maar werd later alleen gebruikt voor geluidsopnamen van hoge kwaliteit; een band van 1000 m kon dus 22 minuten opnemen.
- Individuele egalisatie voor elke bandsnelheid
- Door verbeteringen in bandmateriaal en elektronica werd de snelheid gehalveerd.
- Uitzending verstevigd 38 cm/s of 19 cm/s.
- 3,75 ips voor normale thuisoprollers (ongeveer 3,75 inch per seconde = 9,525 cm/s).
Omdat de tapes een rugzijde hebben die zonder houder aan de andere kant van de drager is bevestigd, zitten de tapes stevig op de drager zonder spoelen.
Als je kijkt naar de historische partners van de bandrollen, vind je de muziekcassettes en natuurlijk andere audiocassettes, platen, soms ook smalle films en ook andere formaten die beeld en geluid konden combineren.
Verse tape en gum tape
- Verse band = nieuwe, niet opgenomen band
- Erase tapes = tapes die al eens zijn opgenomen, maar waarvan de gegevens zijn gewist om ze opnieuw op te nemen.
- Erasure tapes = niet ideaal voor langere archivering/opslagperioden
- Langere opslag maakt de oude, gewiste opnames weer hoorbaar.
- Kleefplekken kunnen droog worden en dus scheuren.
Archivering
- Opslag in speciale ruimten met airconditioning
- Zeer gevoelig voor temperatuurschommelingen en vochtigheid
- Televisie en luidsprekers kunnen demagnetisatie veroorzaken.
Als de kwaliteit van de opnamen niet van groot belang was, konden ze zo vaak als men wilde worden nagesynchroniseerd.
Onderhoud / restauratie van bandrecorders - alleen door professionals, alstublieft!
De bandopnemers hebben tegenwoordig nauwelijks nog nut. Ze tellen al als antiek. Tegenwoordig worden bandrecorders eigenlijk alleen nog maar aangeboden op eBay of op rommelmarkten en soms nog op verkoopportalen.
In veel gevallen is de magnetische laag versleten en werkt hij niet meer. Zo nodig moet worden nagegaan of de apparaten nog kunnen worden gerepareerd of hersteld of dat ze moeten worden weggegooid.
Bandrecorders zijn bijzonder gevoelig en technisch niet ontworpen voor amateurs. Daarom moet u zeker contact opnemen met een vakman voor een eventuele restauratie.
- Als u een nieuwe machine hebt gekocht, moet u deze altijd eerst laten controleren, zodat uw tapemateriaal niet beschadigd raakt.
- Lees de veiligheidsmaatregelen en de gebruiksaanwijzing grondig door.
- De aandrijfriemen slijten vaak. Deze kunt u goedkoop op internet kopen en door een vakman laten installeren.
- Om het mechaniek soepel te houden kun je met een spuitje olie in de hoeken spuiten. Een vakman heeft hiervoor speciale oliën die niet gommen.
- Als u een toestel hebt gekocht, moet het worden geopend zodat zichtbare schade kan worden uitgesloten.
- Onderdelen die moeilijk te verplaatsen zijn, worden weer gangbaar gemaakt.
- Reinig de binnen- en buitenkant van het toestel. Gebruik geen agressieve schoonmaakmiddelen.
- Schuurresten van het bandmateriaal kunnen gemakkelijk van de geluidskoppen worden verwijderd met isopropanol.
- Als alle gebreken zijn verwijderd, kunt u de machine gebruiken.
Bandrecorders kopen
Als u een tweedehands toestel koopt, moet u erop letten of de aankoop van reserveonderdelen noodzakelijk is. Wij bevelen Revox-toestellen aan, omdat veel van de belangrijkste onderdelen nog steeds verkrijgbaar zijn. U moet de reparaties echter overlaten aan een specialist. Hierbij geldt: hoe hoger de snelheid van de bandloop, hoe beter het geluid van de toon. Er wordt gezegd: hogere frequenties = hogere dynamiek = lager uitvalpercentage. Een gebruikelijke snelheid is 9,5 of 19 cm/s.
U moet een bandtype kiezen. Uw toestel moet daarop worden afgestemd voor gebruik. Blijf alsjeblieft bij dit ene type riem. Als u zich er niet aan houdt, kunnen hoge en lage tonen verloren gaan. Dit zal het digitaliseringsproces bemoeilijken.
2 sporen en 4 sporen
Bij bandrecorders wordt vaak gesproken over 2-sporen, 4-sporen, full-sporen, half-sporen of zelfs kwart-sporen. Dit zijn verschillende formaten die mogelijk zijn bij het opnemen met een bandrecorder. Vreemde woorden bij bandrecorders zijn ook 4-sporen mono, 2-sporen mono en stereo.
2-sporig apparaat
Het voordeel van 2-sporen apparaten is dat het geluid merkbaar beter is omdat de banden slechts in één richting en op twee spoelen worden gesplitst, zodat er meer informatie op één bandrichting past. Bij de 2-sporenapparaten kan de band echter maar in één richting worden gebruikt en de tijd die u kunt opnemen is klein. Er zijn dus duidelijk hogere kosten door de aanschaf van nieuwe banden. Als u deze kosten wilt vermijden, is er de mogelijkheid om de banden meerdere malen op te nemen, d.w.z. om ze opnieuw te gebruiken.
4-track apparaat
Bij dit toestel is de band verdeeld in vier verschillende sporen. Dit heeft het voordeel dat de band tweemaal kan worden gebruikt: twee spoelen vooruit voor het stereogeluid en twee spoelen achteruit voor het stereogeluid. De kosten van de banden worden geminimaliseerd omdat u met één spoel meer materiaal kunt opnemen. Als de 4-track units bijzonder versleten geluidskoppen hebben, is dit een teken dat de sporen, die zeer dicht bij elkaar liggen, overspraak hebben op het tegenoverliggende spoor. Dit is vooral mogelijk bij lage tonen en lage tonen.
Audiobanden hebben een wiskop, die in zekere zin de voormagnetisatie bevat. De wiskop heeft als functie de magnetische deeltjes op de band tijdens de opname op één lijn te brengen.
De opname gebeurt dus niet meer door een mechanisch proces van insnijden in de band zoals bij platen en platenspelers. De techniek is ook niet vergelijkbaar met die van cinefilmopname, omdat bandopname een elektrisch proces is.
De andere magneet is een geluidskop. De functie ervan is dat, afhankelijk van het elektrische systeem, de deeltjes in een bepaald patroon worden gerangschikt. Zo ontstaan magnetisatiepatronen. In de volgende stap worden ze met verschillende snelheden doorgegeven aan de geluidskop. De geluidskop leest ze en geeft elke verandering in deze magnetisatie door aan het elektrische systeem. Daar worden de elektrische signalen uiteindelijk omgezet in verschillende frequenties. Er worden hoorbare geluiden / tonen gecreëerd. Nu komt de gummikop in beeld. Daarmee kan de band de signalen dubben - in tegenstelling tot grammofoonplaten en cinefilms.
De afzonderlijke stappen worden hieronder nader beschreven. Als u vragen heeft, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen.
De stereofunctie
Bij bandrecorders werd al heel vroeg een manier gezocht om stereofonie mogelijk te maken. Dit is een elektro-akoestische techniek die een ruimtelijke weergave van stereofonie biedt.
Stereofonie werd al snel een goed alternatief voor radio en platen. Vanwege de goede ervaringen werden pogingen ondernomen om het ook voor tapes mogelijk te maken. Het was inderdaad mogelijk het gewenste resultaat te bereiken.
Bij een stereobandrecorder worden twee audiospoelen parallel opgenomen. Alleen tijdens het afspelen worden de geluidssporen afzonderlijk versterkt en vervolgens afgespeeld.
Volgens deze procedure werd zo een ruimtelijk geluid gecreëerd dat tot dan toe alleen bekend was van stereoradio of platen. Natuurlijk waren veel hifi-fans snel overtuigd van deze technologie. Dit zorgde ervoor dat deze technologie in veel nieuwe apparaten werd gebruikt.
Belangrijke opmerkingen
- Om de stereofunctie voor de bandrecorders mogelijk te maken, moesten nieuwe geluidskoppen worden gebouwd zodat de band in verschillende geluidssporen kon worden verdeeld. Van de half-track techniek, waarbij de band in twee mono geluidssporen wordt verdeeld, werd nu overgestapt op de kwart-track techniek.
- Vier geluidssporen zijn nu opgenomen op één band. Aan elke afspeelrichting zijn twee geluidssporen gekoppeld.
- Om stereofonie mogelijk te maken worden twee sporen tegelijkertijd op één band opgenomen. Zo kunnen twee geluidssporen tegelijkertijd en vooral gescheiden van elkaar worden opgenomen en afgespeeld.
- De kwartspoortechniek op stereobandrecorders had echter andere voordelen: Op elke zijde van de band is het mogelijk om twee geluidssporen tegelijk af te spelen, onafhankelijk van elkaar. Het was dus mogelijk om twee verschillende opnamen te maken op twee verschillende geluidssporen.
De spoorlagen
Om de opslagcapaciteit van de banden te maximaliseren, werden ze verdeeld. Dit betekende dat er nu twee of vier rollen waren. Dit zijn opnames op halve of kwart sporen. Met een half-track opname kan men nu tweemaal de opnametijd op dezelfde band garanderen. Dit feit is onbelangrijk voor de frequentie van de opname. Het bereik tussen vol vermogen en ruis wordt nu echter kleiner. Het is dus een klein nadeel, want vuil en andere onzuiverheden bezinken sneller bij kwartsporenopnamen. Dit gebeurt meestal bij de geluidskoppen. Bij mono-opnamen heb je twee sporen met de half-track machines of vier sporen met de kwart-track machines.
Bij stereo-opnamen wordt slechts één spoor gebruikt voor zowel het linker- als het rechterkanaal. Dit betekent dat ook hier twee sporen tegelijk worden gebruikt. Dit type band is dus al na één passage volledig opgenomen. Bij kwartsporen zijn na dit proces nog twee sporen beschikbaar. De tot dan toe gebruikelijke methode van nasynchronisatie van de banden werd vanaf dat moment nauwelijks meer toegepast.
In de nasleep vindt u een paar schetsen. Zij maken u de processen, d.w.z. het verband tussen geluidskoppen en banden, duidelijk.
De mono half-track
Om bandrollen uniform te maken werd een internationale norm voor uitwisselbaarheid ingevoerd. De sporen van de half-track apparaten voor mono-opnamen werden dus Track 1 (bovenste helft) en Track 2 (onderste helft) genoemd. Spoor 1 wordt hierbij als eerste opgenomen.
Hier zie je hoe het eruit ziet in een bandrecorder:
Als er al een opname op spoor 1 staat, wordt deze automatisch gewist in de opname-instelling wanneer deze doorloopt. De band, die nu leeg is, loopt door de opnamekop. Er wordt dan een nieuwe opname gemaakt.
De onopgenomen band loopt nu onopgenomen door de weergavekop en via de weergaveversterker kan een controle worden uitgevoerd op de laatste opnamen. Dit heet een back tape control.
Op spoor 1, op de rechter bandrol, staat de opgenomen band. Om het aan de linkerkant weer op de haspel te krijgen, wordt de haspel 180° gedraaid. Hierdoor kan het opgenomen spoor weer onderaan staan. U kunt dus spoor 2 opnemen zonder van opnamekanaal te hoeven wisselen.
Als u nu spoor 1 wilt afspelen, moet u de band opnieuw omdraaien. Nu worden spoor 1 en spoor 2 bemonsterd door de bovenste weergavekop en spoor 3 en spoor 4 door de onderste weergavekop.
U moet nu ook de posities van de afspeelfunctieschakelaar correct bedienen:
Kanaal 1: bevat de sporen 1 en 2
Kanaal 2: bevat de sporen 3 en 4
Als u de analoge opnamen die op spoor 3 en spoor 4 staan in de kwartopname wilt afspelen, moet u de afspeelfunctieschakelaar omzetten. Voor de mono-opnamen was er een andere mogelijkheid, maar dat was in strijd met de internationale normen. Als spoor 1 klaar was met opnemen, kon je de band terugspoelen, zodat je naar opnamekanaal 2 kon overschakelen. Track 2 is tegelijk met track 1 opgenomen. Dit wordt parallelle spooropname genoemd.
Samenvatting
- Er zijn veel verschillende varianten van geluidsbanden: Volledig spoor, half spoor en kwart spoor. Bovendien is elke variant verkrijgbaar in "mono" of "stereo".
- De eerste banden werden in hun geheel gebruikt, dat wil zeggen dat het gehele dragermateriaal werd opgenomen. Voor de opname werd dus slechts één geluidsspoor aan de band toevertrouwd. Ze worden full-track machines genoemd. Deze nemen echter alleen op in "mono" modus.
- Om de geluidsbanden te optimaliseren werden ze in twee delen verdeeld. Hier komt de term "half-track machine" vandaan. Hier gebruikt elk deel slechts één spoor. Dit maakte het mogelijk om verschillende geluiden op te nemen. Stereo-opnamen waren ook mogelijk. Voor hetzelfde kanaal werden afzonderlijke sporen gebruikt. In één run werd dus een volledige opname gemaakt. Bij 2-sporen mono wordt de band in elke richting één keer opgenomen.
- Om de bandrecorder te optimaliseren werd het kwartspoor ontwikkeld. Dit gaf de gebruiker twee opties. Bij 3-sporen stereo werden twee kanalen in elke richting opgenomen. Daarna kunnen de banden worden gedraaid en kan dezelfde procedure opnieuw worden uitgevoerd.
- De kwartsporen kunnen ook worden gebruikt voor mono-opnamen. De mogelijke capaciteit wordt dus verdubbeld. Stereo wordt dus opgenomen op twee kanalen per run. Bij mono wordt echter slechts één spoor opgenomen. De magnetische band kon tweemaal in elke looprichting worden gebruikt; dit leidde tot een verdere verdubbeling van de capaciteit van een geluidsspoel. De kwartbandrecorder had meer functieschakelaars dan voorheen, zodat het mogelijk was om voor verschillende opnamen naar het juiste spoor te schakelen.
- Verschillende ontwerpen maakten bandrecorders veel veelzijdiger. Natuurlijk werd ook de uitrusting met de tijd verbeterd. Dit maakte het mogelijk om 4-sporen stereo-opnamen of 4-sporen mono-opnamen op te nemen. Door nieuwe schakelaars aan de eenheden toe te voegen, konden de gewenste functies gemakkelijk worden geselecteerd.
- Professionele eenheden werden uitgerust met extra functies. De inhoud van een spoor kan worden overgebracht naar een ander spoor. Verder was het ook mogelijk om de inhoud van twee monosporen te combineren.
De magnetische opname
Magnetische registratie maakte de weg vrij voor de permanente opslag van gegevens en informatie en vormt zo de kern van het elektronische tijdperk. In dit proces wordt opname op harde schijven of magnetische banden beschouwd als de belangrijkste component van elektronische gegevensback-up.
De volgende tekst gaat voornamelijk over magnetische opname, van bandrecorders tot de magnetische banden van audiorollen. Magneetbanden zijn erg populair omdat ze goedkoop zijn en op middellange termijn 10 tot 20 jaar gegevens kunnen opslaan. De functie is vergelijkbaar met die van een cinefilm.
De twee delen van het audio-opnamesysteem:
- de bandrecorder (functioneert ook als afspeelapparaat)
- de magnetische band (fungeert als opslagmedium).
De basis van deze techniek wordt gevormd door een elektromagneet. Het bevindt zich in de opnamekop van elke bandrecorder.
Zo ziet het eruit:
Het belangrijkste onderdeel is een ijzeren kern waaromheen een draad (blauw) is gewikkeld. Wanneer er stroom door de draad loopt, wordt de ijzeren kern gemagnetiseerd. Tijdens een opname wordt het audiosignaal door de draadspoel geleid om een magnetisch veld in de ijzeren kern te creëren. In de spleet van de ijzeren kern wordt nu een streeppatroon gevormd door de magnetische flux (rood).
De band is bedekt met kleine ijzerdeeltjes die door de passerende geluidskop worden gemagnetiseerd en zo geherstructureerd. In de praktijk wordt het signaal van de microfoon door de spoel gestuurd en daarbij gemagnetiseerd. Het gemagnetiseerde signaal zorgt er vervolgens voor dat de ijzerdeeltjes op de band zich herstructureren.
Als een sterk magnetisch signaal op de magneetband inwerkt (bijvoorbeeld door hoge, lage of lange tonen), wordt een sterkere "afdruk" op de band achtergelaten.
Als een geluid moet worden afgespeeld, is de procedure omgekeerd. Hiervoor loopt de magneetband weer langs de geluidskop. Als er nu gemagnetiseerde deeltjes langs de bandkop lopen, induceert dit stroom in de spoel. Dit creëert een elektrisch signaal. Als je dit signaal versterkt, bijvoorbeeld met behulp van een luidspreker, wordt het omgezet in geluiden die we kunnen horen.
Veelgestelde vragen over geluidsbanden
Hoe komt het dat iemands eigen stem anders klinkt op tape dan in het echt?
Als je directe spraak vergelijkt met een opname, merkt elke spreker een verschil in het geluid. Dit komt door het afspelen. Als je spreekt, hoor je je stem twee keer. Want je hoort de geluidsgolven in je oren, maar tegelijkertijd hoor je het geluid van je stem door het schedelbot. Als je daarentegen je stem afspeelt met een bandrecorder, hoor je die alleen door het luchtgeluid. Dit verandert het waargenomen geluid aanzienlijk.
Waar werden tapes gebruikt?
Audiocassettes werden niet alleen in de particuliere sector gebruikt. Ze werden ook gebruikt in de dienstensector. Ze werden bijvoorbeeld gebruikt bij de radio, in studio's voor het opnemen van muziek en als vluchtrecorders in passagiers- en andere vliegtuigen.
De enige verschillen waren de bandbreedte en de bandsnelheid.
Op amateurapparaten was de bandsnelheid steevast 19 cm/s. Dit was een goede gemiddelde snelheid. Deze snelheid was een goed gemiddelde tussen opnameduur en kwaliteit. In de professionele sector (omroep of opnamestudio's) werden apparaten met een opnamesnelheid van 38 cm/s gebruikt, omdat de geluidskwaliteit hier een belangrijke rol speelde. Voor vluchtrecorders daarentegen was een lage opnamesnelheid zinvol omdat lange looptijden belangrijk waren.
Wat is de kwaliteit van mijn opnames?
De kwaliteit van geluidsdragers en -opnamen hangt af van verschillende factoren. Deze omvatten de gladheid van het oppervlak van de magneetband, de grootte van de magnetische deeltjes erop, de breedte van het magneetspoor en de nog aanwezige magnetiseerbaarheid. Bovendien spelen zowel de magnetische kop en de breedte van de spleet als de bandsnelheid een belangrijke rol. Opnamen gemaakt met een hoge bandsnelheid vertonen meestal tekortkomingen in de baskwaliteit. Langzamer opgenomen geluid daarentegen kan lagere frequenties beter weergeven.
Wilt u dit in detail uitgelegd krijgen? Dan ben je op de juiste plaats. Neem gerust een kijkje in onze prijslijst of neem contact met ons op via +49 (0) 2247 915 90 18 en laat u gratis adviseren door onze experts. Wij digitaliseren uw audiodragers!
Wat zijn zogenaamde tape drives?
Bandstations werden in het begin van de jaren vijftig ontwikkeld en gebruikt om massa-gegevens op te slaan. Aangezien een grote opslagcapaciteit mogelijk is tegen lage kosten, worden tapedrives nu gebruikt voor gegevensarchivering en back-up op servers, maar meestal alleen voor gegevens die niet vaak worden opgevraagd. Het gebruik van magneetband als opslagmedium is geleidelijk verbeterd en is vandaag de dag nog steeds een bron van grote opwinding onder hifi-liefhebbers.
Hoe werken de verschillende opnamemethoden en wat houden ze in?
Er zijn twee verschillende methoden voor het opnemen van audiomateriaal om de gegevens op te slaan of te archiveren. Het doel is zoveel mogelijk gegevens over te brengen naar een moderne geluidsdrager en toch een foutloze uitlezing van de gegevens te garanderen.
De verschillende methoden zijn de lengtespoormethode en de schroefspoormethode. Beide namen zijn afgeleid van de optische technologie van het respectieve proces.
Bij de longitudinale spoormethode loopt het dataspoor parallel aan de magneetband. Zowel de opname- als de afspeelrichting zijn afhankelijk van de beweging van de magneetband.
Bij de helical-scan methode wordt de magnetische band onder een bepaalde hoek opgerold. Hierdoor kan een hogere opnamedichtheid worden bereikt. Aangezien de band onder een hoek in de bandrecorder ligt, kan de naam van het proces ook van de techniek worden afgeleid.
Wij, de filmredders, voeren een audio-restauratie uit van uw opnames en zetten ze over op DVD of een stick. Daarna kunt u uw audiobestanden ook afspelen in bijvoorbeeld iTunes, of ze kopiëren naar een andere gegevensdrager.
Cassette of cassette?
De Duitse spelling is cassette, waarmee meestal audiocassettes en muziekcassettes worden bedoeld. Cassette daarentegen wordt in het Engels gebruikt. De cassette is uitgevonden in Nederland. Aangezien het Nederlands geen wereldtaal is, is het correct om de Duitse spelling te gebruiken.
Wat wordt er gedigitaliseerd door de filmredders?
De digitaliseringsdiensten van Film-Retter gaan van platen tot muziekcassettes, VHS-banden en bijna alle andere soorten cassettes tot cinefilms, dia's, negatieven en foto's.
Neem gerust een kijkje in onze prijslijst. Het geeft u een goed overzicht van ons assortiment.