De formaatoorlog - VHS, Betamax en Video 2000 concurreren met elkaar
De formaatoorlog (ook video-oorlog) is de term die wordt gebruikt om de concurrentie tussen verschillende concurrerende videocassettesystemen eind jaren zeventig en begin jaren tachtig te beschrijven. De Duitse bedrijven Grundig en Philips waren er ook bij betrokken.
Heeft u nog vragen over het digitaliseren van dia's?
Neem contact met ons op, wij adviseren u graag:
0800 34567 38
info(at)film-retter.de
De VCR cassette die hiervoor werd gebruikt had een speelduur van ongeveer een uur. Ze hadden ook tweekanaals geluid en zogenaamde kleur-onder-kleur opnames. Dit waren grote innovaties.
Vijf jaar later werd de videorecassette echter overtroffen: het Japanse drie-uurssysteem VHS verscheen. De concurrentiesituatie dwong Philips en Grundig tot herbezinning en ontwikkeling. - De formaatoorlog begon.
Welke videoformaten werden ontwikkeld?
Omdat de ontwikkelaars in korte tijd zo om de gunst van particuliere gebruikers streden:
- het Europese videorecordersysteem van Philips en Grundig in drie onderling onverenigbare varianten,
- het Japanse VHS formaat,
- Betamax van Sony en
- Video 2000, ook van Grundig en Philips.
De verschillende videocassettesystemen waren niet compatibel met elkaar.
De winnaar van de formaatoorlog
De formaatoorlog duurde tot halverwege de jaren tachtig. Sommige bronnen geven exacte details en vermelden het jaar 1984.
Toen kon de VHS-cassette zich als winnaar opwerpen - niet alleen in Duitsland, maar wereldwijd. Het wist te zegevieren hoewel het in feite de slechtste oplossing was in termen van kwaliteit.
De redenen voor de overwinning van het SMT
De prijs, de goede marketing en het gebruiksgemak hadden de consument overtuigd. De VHS-toestellen waren zeer betrouwbaar en vrij eenvoudig van ontwerp. Vanaf het begin is VHS consequent ontwikkeld met de particuliere gebruiker voor ogen. Dit had zijn vruchten afgeworpen.
Ook de twee verdere ontwikkelingen - namelijk S-VHS of VHS-C - hielpen VHS aan de overwinning. Ze werden goed ontvangen door de consumenten.
Ook de speelduur leverde punten op. De Betamax-recorders konden bijvoorbeeld aanvankelijk slechts maximaal één uur opnemen. Dat was veel te weinig voor consumenten die speelfilms wilden opnemen.
Soms wordt gezegd dat VHS populair werd omdat het meer "raunchy films" aanbood. Maar dat is waarschijnlijk meer een legende.
Hoe zag het er daarna uit?
Aan het begin van het jaar 2000 brak een nieuw economisch geschil uit tussen twee systemen: de VHS-cassette en de DVD, ontwikkeld door Sony Philips, Toshiba en anderen. De DVD besliste uiteraard in haar voordeel. Eind 1996 waren de eerste DVD-recorders commercieel verkrijgbaar.
DVD-formaat oorlog
In de daaropvolgende jaren brak de zogenaamde DVD-formaatoorlog uit tussen DVD+R/RW en DVD-R/RW. De oorlog werd onschadelijk gemaakt ten gunste van combinatieoplossingen.
High-Definition Formaat Oorlog
In 2005 brak een nieuwe wereldwijde competitie uit: tussen Blu-ray, HD DVD en VMD. (VMD staat voor Versatile Multilayer Disc. De schijf had, in tegenstelling tot HD DVD en Blu-ray, geen blauwe laser nodig en was goedkoop in prijs). Blu-ray, HD DVD en VMD zijn allemaal ontwikkeld als opvolgers van DVD.
