De video cassette formaten
Welke formaten videobanden zijn er? Het aantal is enorm. Wij geven u graag een selectie van de tien meest voorkomende en bekende filmformaten. Ze zijn allemaal gemaakt om amateuropnames mogelijk te maken. We leggen hier de verschillen uit tussen VHS, VHS-C en S-VHS-C cassettes.
Heeft u nog vragen over het digitaliseren van dia's?
Neem contact met ons op, wij adviseren u graag:
0800 34567 38
info(at)film-retter.de
U-Matic
Het U-Matic formaat werd in 1968 in Japan uitgevonden en wordt beschouwd als een van de voorlopers van de bekende magnetische cassette. Het formaat was bedoeld voor de gewone eindconsument, maar wist zich ook in de professionele sector te vestigen. Interessant is dat banken de belangrijkste kopers waren. De cassette heeft een rechts en een links kanaal. De rechter is voor de gegevens voor de PC; de linker heeft het geluid. De opnamelengte van de cassettes was echter vrij klein. Ongeveer 20 jaar na de introductie werd U-Matic grotendeels vervangen door het Betacam SP formaat.
Betamax
In 1975 vond een revolutie plaats op het gebied van magnetische banden. Betamax-cassettes werden de meest gebruikte cassettes voor video- en geluidsopnamen. Hun twee grootste voordelen: Het dupliceren van opnames werd veel gemakkelijker. Dit kwam doordat Betamax-opnamen eenvoudig konden worden gekopieerd en afgespeeld op een nieuw medium. Bovendien hadden Betamax-cassettes een betere kleurdiepte dan de concurrentie. Er was echter ook een doorslaggevend nadeel: de cassettes konden alleen worden opgenomen en afgespeeld in de daarvoor bestemde camcorder of recorder.
Video2000
In 1979 kwam het Video2000 formaat op de markt. De uitvinders waren de bedrijven Grundig en Phillips. Dit was een verdere ontwikkeling van het bekende VCR-formaat. De vernieuwingen omvatten bijvoorbeeld een optimalisering van de geluidskwaliteit. Bovendien werden de spoelen van de Video2000 cassettes aan de binnenkant gerangschikt - een veel eenvoudigere bediening voor zowel kenners als leken.
Een ander voordeel was de lengte van de opnametijd. Aangezien Video2000 cassettes de longplay modus hebben, kan de duur van de opname tot 16 uur bedragen. Toch werd de productie in 1985 gestaakt omdat Sony en JVC betere producten op de markt wisten te brengen.
VHS-C
Met het VHS-C formaat heeft de firma JVC de VHS-cassette verder ontwikkeld. De letter "C" staat voor "compact". Dit verklaart al het grootste verschil tussen de twee formaten: VHS-C cassettes waren aanzienlijk kleiner. Het formaat werd in 1983 ontwikkeld en samen met een nieuwe camcorder op de markt gebracht.
Vergeleken met andere fabrikanten van cassettes had dit het voordeel dat men ondanks nieuwe innovaties de oude apparatuur kon blijven gebruiken en niet telkens een nieuwe hoefde te kopen. Voor de VHS-C cassettes was er ook een adapter waarmee de cassettes in een normale VHS-recorder konden worden gebruikt. Met deze alternatieve oplossingen bereikte de fabrikant zijn doel: hij kon oude klanten behouden en nieuwe winnen. Het VHS-C formaat werd vooral in de particuliere sector gebruikt.
Hi8
Het Hi8-formaat is een variant van het Video8-formaat. Een van zijn grootste voordelen: Hi8 was compatibel met andere fabrikanten, zodat de gebruiker niet aan één merk gebonden was. Sony videorecorders kunnen bijvoorbeeld ook TDK producten afspelen. Voor de consument was deze innovatie natuurlijk geweldig, omdat hij niet hoefde te letten op de compatibiliteit van zijn producten.
De opnamekwaliteit was ook veel beter dan die van de voorgangers VHS en Video8, omdat de fabrikanten de kleur-, helderheids- en geluidssignalen hadden afgesplitst. Zij hadden ook de bandbreedte vergroot om de helderheid tijdens de opname beter te compenseren.
Aan de achterkant van de Hi8 cassette zit een gaatje voor herkenning door de camcorder of videorecorder. Wanneer een Hi8-cassette wordt geplaatst, bepaalt het toestel aan de hand van de opening welke cassette het is en schakelt het automatisch over op de juiste afspeelmodus.
VCR
De afkorting "VCR" betekent "Video Cassette Recording". Het kleurenvideoformaat op magneetband werd in 1971 ontwikkeld door de bekende bedrijven Grundig en Philipps. Het wordt beschouwd als de eerste magneetband die voor consumenten bestemd was en werd commercieel verkocht voor particuliere huishoudens. De cassettes zijn ongeveer zo groot als een CD, maar veel dikker. De beeldkwaliteit is ongeveer vergelijkbaar met Betamax en VHS, maar met een veel schonere kleurweergave.
In tegenstelling tot latere formaten stonden de twee spoelen van de videorecorder nog boven elkaar in plaats van naast elkaar. Dit veroorzaakte technische problemen: de stations moesten zeer nauwkeurig werken; veel recorders kregen al na korte tijd problemen met het mechanische bandtransport. Dit was een van de redenen waarom het formaat, ondanks zijn goede start, op lange termijn niet kon overleven op de markt.
VHS
De afkorting "VHS" staat voor "Video Home System" - de wereldwijde standaard voor video- en geluidsopnamen. Het formaat werd in 1976 door JVC op de markt gebracht en werd voornamelijk gebruikt door eindgebruikers. VHS-cassettes vestigden zich snel als marktleider en konden deze positie zonder problemen handhaven ondanks innovatieve ontwikkelingen van concurrenten. Ze werden alleen vervangen door digitale cassettes.
Wat vooral opvalt is hoezeer de geluids- en beeldkwaliteit door de digitalisering is verbeterd. Het home video systeem is daarom bij uitstek geschikt voor montage door filmredders.
Betacam
Het bedrijf Sony bracht Betacam op de markt. Het was een van de half-inch videoformaten van Sony, waartoe ook Betacam SP, Digital Beta, Betacam SX en Kino & High Definition CAM behoorden. Het werkingsprincipe was identiek aan dat van zijn voorganger, de Betamax-cassette.
Vergeleken met de VHS-cassettes waren de Betacam-cassettes kleiner, waardoor ze bijzonder aantrekkelijk waren voor particuliere huishoudens. Ze werden ook gebruikt in de bioscoop en voor tv-producties.
Aanvankelijk kon het Betacam-formaat slechts een opnametijd van 35 minuten bieden. Daarna werd het opnieuw bewerkt en kreeg het de longplay modus. Betacam werd beschouwd als de marktleider totdat het werd vervangen door digitale cassettes.
Video8
Het Video8-formaat wordt wereldwijd beschouwd als HET videoformaat. Het werd in 1985 ontwikkeld door de bedrijven Sony en Polaroid en was even populair in de filmwereld als de fabrikanten zelf. De cassettes waren bijzonder klein en handig. Met een breedte van 8 mm was de magneetband ontworpen om tot 60 minuten op te nemen.
De vervaardiging van de Video8-cassettes in klein formaat werd mogelijk gemaakt door een technische transformatie. Nasynchronisatie en geluidskoppen waren niet nodig - een duidelijke ruimtebesparing. Een ander voordeel was de geweldige hifi-geluidskwaliteit.
Tegelijkertijd produceerde Sony de CCD-M85 camcorder, die destijds de kleinste camcorder ter wereld werd genoemd. Deze ontwikkeling had echter ook haar nadelen. Wie Video8 wilde gebruiken, had niet alleen een nieuwe camcorder nodig, maar ook een nieuwe recorder voor het afspelen.
Mini DV
De term "Mini-DV" staat voor "Mini Digital Video". Zoals de naam al aangeeft, zijn de opnamen ondanks de magneetband al gedigitaliseerd. Het is de kleinste in massa geproduceerde cassette die zich ooit op de markt heeft weten te vestigen. Veel fabrikanten boden het formaat aan.
De kwaliteit van de mini-DV-banden was uitstekend - een van de redenen waarom ze zo populair waren in zowel de particuliere als de professionele sector. Bovendien waren de cassettes veel goedkoper dan bijvoorbeeld de VHS-C-cassettes.
De longplay-modus was ook beschikbaar op de Mini DV en verhoogde de opnametijd met 50%, van 60 tot 90 minuten. Het was vooral interessant wanneer men bandmateriaal en kosten wilde besparen. Longplay maakte de opnamen echter veel gevoeliger voor beeldvervorming en andere filmschade en had een kortere levensduur.